Takvimlerin yaprakları birer birer koparıldıkça kaybolan şeyler yalnızca gençliğimiz değil elbet. Bizi biz yapan bütün değerlerimiz yavaşça yok oluyor. Bunların en önemlisiyse oyunlar. Biz çocukken oyunlarımızla kültürümüzü tanıdık. Fakat şimdiki çocuklar gelişen teknolojiyle birlikte bu oyunlardan uzaklaştılar. Artık onların en yakın arkadaşları bakkal amcaları ya da ıslıkla çağırdıkları mahalleden komşu çocukları değil. Onların en yakın arkadaşları şu soluk, cansız ekranlar. Heyecanla bekledikleri saatler akşam üstleri değil artık, çizgi film saatleri. Annelerinden aldıkları 2-3 lirayı dondurma almak için kullanmayıp, internet oyunlarına veriyorlar artık…
Bugün sokaklarda maç yapan çocukları göremiyorsunuz. Başınıza su boşaltan, mahalledeki huysuz nine yok artık. Camı kırdığınızda topunuzu kesen amca da… İki tane taş bulup kale yapmıyor çocuklar. Toplanıp yakan top oynamıyorlar. En fazla internet kafeye gidiyor şimdiki çocuklar. Mesela ‘’kurt baba’’ vardı, hatırlayanınız vardır. Öncelikle bir kurt baba ve anne seçilir, kalanlar da çocuklar olurdu. Sonra kurt baba oradan uzaklaşır; anne, kurt babaya duyurmadan çocuklarına bir renk adı verirdi. Daha sonra kurt baba geri döner ve hayali kapıyı çalardı. Anneyle baba arasında bir dizi konuşma geçer ve çocukların rengini söylediğinde hangi renkse o çocuk kaçmaya başlardı. Yerine geri dönebilirse kurt babadan kurtulur; eğer yakalanırsa yeni kurt baba o olurdu. Oyun böyle sürer giderdi.
Peki ya ceplerinde ‘’bilye’’ şıngırtısı olmayan bi çocuk görebilir miydiniz sokaklarda ? Bazen büyüklüğüyle, bazen güzelliğiyle çocukları hayran bırakırdı kendisine. Yörelere göre de değişirdi oynanış şekli. Bunlardan birisi şöyleydi: Bir dairenin içerisine sırayla bilyeler konulurdu ve kişi bilyelere vururdu elindekiyle. Ve dışarı çıkan bilyeler onun olurdu. Ayrıca oyuncu sınırlaması da yoktu. Başka neler vardı ben size düşünmenizde biraz yardım edeyim: -Bezirganbaşı -Yakan Top -Yedi Kiremit -Çelik Çomak -Topaç -Çivili Futbol( Tik Tak ) -Birdirbir -Beş Taş -Uzun Eşek -Sek sek…
Gördüğünüz gibi şu an bu oyunlar unutulmaya yüz tutmuş bir şekilde kaldırım taşlarında oynanmayı bekliyor. Tek suçu çocuklarda aramamalıyız elbette! Bu kültürün kaybolmasının sebebi küreselleşmeden başka bir şey değil elbet. Fakat bize düşen ne kadar unutulsa da, bu oyunları; babamızdan, atamızdan gelen bu kültürü bir yolunu bulup çocuklarımıza aktarmak…
SAYGI VE SELAMLARIMLA ESAME ATİK