Maç başlamadan duygularımız umut doluydu,yaklaşık 10 bin Turgutlu sevdalıları, tribünlerdeki yerlerini almış, dışarıda da yüzlerce taraftar stada girmek için mücadele veriyordu.Pankartlardaki yazılar renk aşkımızı gösteriyordu.Sizin derdiniz aşk bizimki memleket meselesi,Sevdan bir ömürlük bizde,Yılmadık hep inandık,Kurtuluşa kadar savaş,Arma için oyna,Bu şehir batmaz, yazıları bizleri düşmeyeceğimize dahada inandırıyordu.Tribünlerdeki onbinler hep bir ağızdan Kırmızı Siyah’ı sloganlarla çoşkuyla her görüşten insanlar bir olmuş sevgileriyle haykırıyorlardı.50 kadar Tokat taraftarının tahriklerini bertaraf etmek için,seslerini kesmek için tekbirler getirerek psikolojik üstünlük sağlıyorlardı.Bu takımın gerçek sahipleri olarak gelinen noktayı içlerine sindiremeden umutla galibiyet için son düdüğü bekliyorlardı.12. dakikada rakip oyuncunun çaprazdan dış fasol vuruşunu, kaleci Oğuz iki eliyle inanarak çelse, gol olmayacak pozisyon, Oğuz’un ellerine çarparak filelere gidince, ilk şoku birlikte yaşıyorduk.Onca gol pozisyonları çömertçe harcayan Turgutlu spor’lu oyuncular, 30. Dakikada Kenan’ın mükemmel vuruşu neticesinde beraberliği yakalayınca, yine Dünyalar bizim oluyordu.İkinci yarıdan artık çok umutluyduk,üstelik rakibin’de çok güçlü olmadığını görünce, hevesimiz artıyordu.55.dakikada Tokat spor’lu Sertaç orta sahadan aldığı topla, slalom yaparak ceza sahası sağ bölgesine ulaşana kadar baskı görmeyince, uzaklardan vuruşunu kaleci Oğuz seyredince, top filelerle buluştuğunda inancımızıda bitiriyordu.Yaş ortalaması 30 yakın olan takımımız, bu senaryoyu bütün bir sezon bize kabus gibi yaşatmıştı, sonumuzu artık biliyorduk.İşkence çektiğimiz kabus sezon, dramatik şekilde 3. Lig’le son buluyordu.Ağlayan futbolcularımız,yönetim istifa haykırışları ,Başkanlara isyanlar öfkeli haykırışlar, sözler kifayetsiz kelimelerde anlamsız kalıyordu.Kendime geldiğimde stad boşalmıştı, dışarı çıkıp yürürken yanıma gelen 3-5 taraftarlarımızla, üzüntülerimizi paylaşıyorduk.evime yakın sokağa girince artık yalnızdım, birden gözlerim doldu, 2004-2005 sezonunda şampiyon olduğumuz yılda, yönetici olarak yaşadıklarım geldi aklıma, sezon başında binbir emekle gecemizi gündüzümüzü karıştırdığımız, inancımız ağzımdan çıkan Şampiyon olacağız sözünün yerine gelmesi için yaptığımız fedakarlıkların, bendeki yansımalarını hatırlayınca, gözyaşlarımı tutamıyordum artık.2004-2005 sezonunda lig’in 2.maçında Fethiye spor deplasmanından 1-0 mağlup dönerken takım otobüsünde benim üzüntülerime karşın bu günkü yönetimde olan yöneticinin mutluluğunu gülüşünü hatırladığımda, artık yutkunmalarımda zorluyordu beni,hele evimizde oynadığımız Isparta spor ‘la beraberlikle sonuçlanan 3. Maçımızda 15-20 kişilik hakaret korosunun bana takındıkları tavırları planlı proğramlı saldırılarını hatırladıkça, artık içimi de sızlatıyordu.10 yıl önce beraber Şampiyonluk yaşadığımız o günün yöneticileri, ve bugünün yöneticilerinin ayrıca oyuncularının bazıları, bu iki duyguyu yaşamaları tesadüf olmaması gerek.Çünkü yaşamda hir bir şey tesadüf değildir.Ne acıki bu gün Şimşekler düştü, her başarının kahramanları ve doğruları olduğu gibi, başarısızlıkların da nedenleri ve sebepleri vardır.3.Lig’de oynayacak olmamız, Dünya’nın sonu değildir.Unutmayalım buraya geldiğimiz yerde 3. Lig’di.Başarı ve tekrar 2. Lig için doğru işler yapılmalı, doğru insanlar sistemlerini oluşturmalı ve çalışmalı,bir nusibet bin nasihatten evladır demiş büyüklerimiz.Turgutlu spor’umuz asla sahipsiz kalmaz.Yeni sezon Marka Turgutlu spor’un gerçekleşmesi için bir şans olabilir.Bunun için tek yapılması gereken şey yeniden yapılanmanın olması şartıdır. Ali Ulvi Çiçek
Yorum ekle
